HELLSHIPS - HERDENKING 2007
woensdag 22 augustus 2007 15:37 door Mieke Siemons
Gisteren werden de slachtoffers van de torpedering van de Junyo Maru en andere hellships herdacht. De herdenking vond plaats bij het Monument voor Zeetransporten 1942-1945 op het terrein van Bronbeek in Arnhem.
Er is geen graf dat ik kan bezoeken, mijn opa ligt op de bodem van de zee. Toch bezocht ik gisteren voor het eerst het ‘graf’ van mijn opa. Niet alleen ik, ook andere dochters, zonen, kleinkinderen van andere vaders en grootvaders. Ik sprak twee van hen. Ik voelde me onmiddellijk verbonden met hen. Onze familieleden zijn samen gestorven, liggen in hetzelfde graf.
Voor het eerst zag ik een overlevende van de ramp, Alex Bloem. Dat ontroerde me. Graag had ik hem even in mijn armen gesloten. Mijn opa heb ik nooit kunnen omhelzen. Even iemand kunnen aanraken, die erbij was, bij mijn opa, tijdens zijn laatste uren. Ik durfde het niet. Wat zou ik hem lastigvallen? Hoe is het om één van de weinige overlevenden te zijn? Een wandelend monument. Hoe vaak moet je je verhaal doen, alles weer oprakelen? Kon en mocht ik hem dat wel aandoen? Ik koos ervoor hem met rust te laten met zijn herinneringen, zijn emoties. Ik keek naar hem hoe hij, gesteund door zijn vrouw naar het monument schuifelde, hoe zij samen als eerste een bloemstuk neerlegden. Hij salueerde en lang bleef hij zo staan, de arm van zijn vrouw stevig om hem heen. Even weer dichtbij zijn makkers en al die anderen op dat schip, in dat stinkende ruim, drijvend op een kist in de zee. Terwijl de één na de ander in de diepte verdween. Zoals ook mijn opa.
Even later liep ik zelf langs het monument en legde er twee witte rozen voor hem neer, één namens mijn moeder, één van mijzelf met daaromheen een flyertje van mijn kunstproject. Kijk opa dit doe ik voor jou. Ik ben je kleindochter, en het is zo jammer dat we elkaar niet kennen. Ik zoek je, hier bij het monument, bij andere nabestaanden, aan zee, in oude vergeelde foto's...
En voor het eerst
ontmoeten wij elkaar,
kijk je me aan
raak ik jou aan.
Ik ben je niet vergeten,
opa.
